13 Δεκ Θεματοφύλακες του φασισμού, του Παναγιώτη Ζαβουδάκη
Είναι αυτονόητο ότι η πανδημία έχει αλλάξει άρδην τον τρόπο ζωής μας. Είναι οφθαλμοφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να την αντιμετωπίσει με όρους κέρδους και με όπλο τον αυταρχισμό. Στην ουσία, με τη στάση της, πέτυχε τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα υποστηρίζει με αποτέλεσμα:
α) τα κρούσματα και οι νεκροί πολλαπλασιάζονται,
β) αντί να θωρακίσει το Σύστημα Υγείας, έκλεισε το μάτι στους μεγαλογιατρούς με αποτέλεσμα όσα συμβαίνουν σε χώρους νοσηλείας να εναπόκεινται στον πατριωτισμό του υγειονομικού προσωπικού που πλέον χάνει τις αντοχές του
γ) οι πολίτες δεν ξέρουν τι να πρωτοπιστέψουν παρακολουθώντας τόσους «τηλεγιατρούς» να αλληλοαναιρούνται στα κανάλια,
δ) τα κυβερνητικά μέτρα είναι «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» και προκαλούν την καχυποψία
ε) αντί να ενημερώσει και να πείσει για την αναγκαιότητα μέτρων, προτίμησε τον αυταρχισμό των προστίμων και της καταστολής.
Με όλα αυτά η κοινωνία διχάζεται ανάμεσα σε όσους προτιμούν να περιφρουρήσουν την υγεία τους τηρώντας τα ιατρικά πρωτόκολλα κι εκείνους που ξύπνησε μέσα τους ο… τσολιάς και κηρύσσουν ανένδοτο αγώνα ενάντια σ’ αυτά. Όλα τούτα είναι κατορθώματα της κυβέρνησης.
Κι εκεί που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα κι ότι παρακάτω δεν έχει, μας προέκυψαν κάποια φασιστόμουτρα που απήγαγαν έναν εκπαιδευτικό, τον αλυσόδεσαν και, περιφέροντας τον στην πόλη, τον άφησαν στο αστυνομικό τμήμα κατηγορώντας τον για… παραβίαση του Συντάγματος.
«Ελευθερία της άποψης» έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την ενέργειά τους οι γελοίοι (και ακριβώς γι’ αυτό ιδιαίτερα επικίνδυνοι) vigilantes[1]. Μάλιστα οι αυτοαποκαλούμενοι «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τον Καταστατικό Χάρτη του δημοκρατικού πολιτεύματος από άτομα σαν τον καθηγητή που τον «παραβιάζουν». Κατ΄ αυτούς, «παραβιάζεται» το δικαίωμα της ελευθερίας του ατόμου να κάνει ό,τι θέλει. Και η δική τους ελευθερία «παραβιάζεται» από τα υγειονομικά μέτρα που προβλέπουν εμβολιασμό κατά του Covid-19 και υποχρεωτική χρήση μάσκας. Σύμφωνα μ’ αυτούς, ο εκπαιδευτικός, τηρώντας τις υγειονομικές και διοικητικές εγκυκλίους του υπουργείου, «βασανίζει» τα παιδιά τους αναγκάζοντάς τα να φορούν μάσκες και να προσκομίζουν rapid tests.
Αν ακολουθήσουμε για λίγο τη «λογική» τους (όσο είναι δυνατό σε σκεπτόμενους πολίτες να κατανοήσουν ασυναρτησίες), θα παρατηρήσουμε πως ακόμα κι αν συνίσταται παραβίαση της ελευθερίας τους, αυτή δεν επιβάλλεται από κείνους που εφαρμόζουν τα μέτρα. Τα μέτρα τα εισηγούνται υγειονομικοί, τα αποφασίζει η κυβέρνηση και οι δημόσιοι λειτουργοί τα εφαρμόζουν τηρώντας όλες τις εγκυκλίους. Αν κάπου υπάρχει λάθος, αυτό βρίσκεται στην εγκύκλιο κι όχι σ’ αυτόν που κάνει απλώς το καθήκον του και την εφαρμόζει. Αυτό φαίνεται να το ξέρουν οι θρασύδειλοι τραμπούκοι. Γι’ αυτό δεν έκαναν κανένα ακτιβισμό ενάντια στον κρατικό μηχανισμό. Αντίθετα, με τη λογική «σκούζει ο γάιδαρος, χτυπάμε τα σαμάρι», 11 ψευτοπαλληκαράδες απήγαγαν και βιαιοπράγησαν εναντίον ενός ανθρώπου που απλά έκανε τη δουλειά του. Είναι σα να διαφωνείς με την πολιτική μιας τράπεζας κι αντί να τα βάζεις με τον διευθυντή να τα βάζεις με τον… ταμία. Αλλά είπαμε: μέχρι εκεί έφτανε η παληκαριά τους.
Όμως, επειδή η απαγωγή και όλοι οι τραμπουκισμοί έγιναν στο όνομα των δικαιωμάτων, οφείλουμε να τονίσουμε πως υπάρχουν τα ατομικά δικαιώματα υπάρχουν όμως και τα δικαιώματα του κοινωνικού συνόλου. Από πότε η ελευθερία του ενός να μην τηρεί τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας υπερτερεί του κοινωνικού δικαιώματος στη ζωή και την υγεία; Κι από πότε, σε συνθήκες δημοκρατίας, μια μειοψηφία νομιμοποιείται να παρανομεί για να τηρήσει τη νομιμότητα όπως μόνο εκείνη την καταλαβαίνει; Οι εχθροί της ελευθερίας και της δημοκρατίας την επικαλούνται για να νομιμοποιήσουν τις δικές τους έκνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες. Αν η Δημοκρατία μιλούσε, θα φώναζε τους στίχους του Ελύτη «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου»
Καμία έκπληξη δεν προξενεί η πληροφορία ότι αυτά τα «μπουμπούκια» είναι χρυσαυγήτικης προέλευσης (μάλιστα ένας απόστρατος αστυνομικός είναι και πρωτοπαλήκαρο του καταδικασμένου εγκληματία Κασιδιάρη) και ακροδεξιών και παραεκκλησιαστικών απόψεων. Στα χωράφια που απουσιάζει η κοινή λογική και τα επιχειρήματα τέτοια «λουλούδια» φύονται. Το κωμικοτραγικό είναι να ονοματίζουν τον εαυτό τους «προστάτη του Συντάγματος» και να επικαλούνται το ακροτελεύτιο άρθρο του (120) που εναποθέτει στον πατριωτισμό των Ελλήνων την τήρηση του Συντάγματος αυτοί που υμνούν τις χούντες που το καταπάτησαν. Και μια μειοψηφική ακροδεξιά δράκα να θεωρεί τον εαυτό της «λαό» που το προστατεύει από τις «αυθαιρεσίες» της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Δεν είναι θεματοφύλακες του δημοκρατικού Συντάγματος, είναι θεματοφύλακες του φασισμού.
Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί. Τέτοιοι ήταν πάντα και τέτοιοι θα μείνουν όσο υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός που ανέχεται (αν δεν ενθαρρύνει) τέτοιες ενέργειες που ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους για την κατάργηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Όσο η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στον φασισμό επειδή προσδοκά ψήφους για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση τόσο τα φασιστοειδή θα αποθρασύνονται.
Πρόσφατο είναι το κρούσμα στη Θεσσαλονίκη (στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης) όπου φασιστοειδή χτύπησαν μαθητές και αντιφασίστες. Και η κυβέρνηση τους έκλεισε το μάτι. Τώρα που πέρασαν χειροπέδες σε έναν εκπαιδευτικό, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη τούς κούνησε το δάχτυλο αυστηρά δηλώνοντας πως η αστυνομία δεν θα επιτρέψει να επαναληφθούν ανάλογες συμπεριφορές. Δηλαδή τι θα κάνουν οι ένστολοι υφιστάμενοι του; Θα περιμένουν να τους ξαναπάνε σε αστυνομικό τμήμα έναν ακόμα εκπαιδευτικό ή άλλου επαγγέλματος πολίτη πασαλειμμένο με πίσσα και πούπουλα, ή -ακόμα χειρότερα- βαριά τραυματισμένο ή νεκρό;
Ο προσανατολισμός της αστυνομίας ήταν και παραμένει απέναντι στον εχθρό-λαό και τους αγώνες του. Ήταν και παραμένει υπέρ όλων των εκφραστών της (παρα)κρατικής βίας. Από τα σπλάχνα της προέρχονται οι περισσότεροι παραβατικοί ακροδεξιοί. Πώς να τους πάει κόντρα όταν μεγάλη μερίδα των σημερινών στελεχών της επιχαίρει μέσα της για όσα κάνουν οι παλιοί συνάδελφοι; Με τις ενέργειες ή τις παραλήψεις της η ΕΛΑΣ μετατρέπεται σε θεματοφύλακα του φασισμού.
Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς πως τούτη ειδικά η κυβέρνηση θα πατάξει τα φασιστικά στοιχεία. Λόγω της ανοχής της, αυτή η θλιβερή μειοψηφία διαρκώς αποθρασύνεται και κλιμακώνει την τρομοκρατία της σε βάρος των Ελλήνων πολιτών επαναλαμβάνοντας όσα έκαναν οι προπάτορες της στα χρόνια της μετεμφυλιακής βίας. Και η κυβέρνηση απλώς παρατηρεί. Με τη στάση της γίνεται κι αυτή θεματοφύλακας του φασισμού.
Τη δημοκρατία και τις ατομικές ελευθερίες του Έλληνα πολίτη δεν θα την εξασφαλίσει καμία κυβέρνηση, πολλώ δε μάλλον η σημερινή. Θα την εξασφαλίσουν οι αγώνες των εργαζόμενων και η αποφασιστικότητά τους. Σε καθημερινή επιφυλακή και πάντα έτοιμοι για αντιφασιστική δράση.
Τα θλιβερά γεγονότα της Πιερίας πρέπει να γίνουν η θρυαλλίδα των εξελίξεων και της αντεπίθεσης για το αντιφασιστικό κίνημα. Αλλιώς, τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας.
[1] Vigilante σημαίνει «αυτόκλητος τιμωρός». Οι vigilantes εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα στις απόμερες και ημιάγριες περιοχές της αμερικανικής Δύσης (το περίφημο Far West που εξιδανικεύτηκε από τη βιομηχανία του θεάματος). Ήταν σώματα που συγκροτούνταν από πολίτες για να τιμωρήσουν τα πραγματικά ή υποτιθέμενα εγκληματικά στοιχεία της περιοχής τους κάνοντας όσα ο νόμος δεν μπορούσε. Σχεδόν στο σύνολό τους ήταν βίαια και διψασμένα για αίμα άτομα που, με το μανδύα του «υπερασπιστή του νόμου», έκαναν εγκλήματα μεγαλύτερα κι από εκείνα που βάρυναν αυτούς που κυνηγούσαν. Τις περισσότερες φορές όσοι συλλαμβάνονταν από vigilantes δεν έφταναν ποτέ στο δικαστήριο. Οι vigilantes εφάρμοζαν το λεγόμενο «νόμο του Lynch» προβαίνοντας σε συνοπτική «δίκη» και επιτόπου εκτέλεση, συνήθως κρεμώντας τους από το κοντινότερο δέντρο.
πηγή: ergatikosagwnas.gr